شباهت MPLS و GMPLS
MPLS و GMPLS چاپ فلکسو هر دو مسیریابی کارآمدتر داده ها را نسبت به مسیریابی مبتنی بر IP سنتی امکان پذیر می کنند. در مسیریابی IP، هر روتر باید داده ها را بررسی کند تا نحوه مسیریابی آن را مشخص کند.
مسیریابی همچنین در لایه مسیریابی، لایه 3 اتصال سیستم های باز (OSI) انجام می شود. MPLS و GMPLS جریان داده را در نقطه ورودی داده تعیین می کنند. آنها داده ها را روی لایه سوئیچینگ، OSI Layer 2 ارسال می کنند.
بنابراین، به‌جای مسیریابی، به‌طور مناسب فناوری‌های سوئیچینگ نامیده می‌شوند. از آنجایی که سوئیچینگ در لایه پایین‌تری انجام می‌شود و از قبل محاسبه شده است، ترافیک می‌تواند سریع‌تر از زمانی که از مسیریابی IP استفاده می‌شود ارسال شود.
مدل OSI (Open Systems Interconnection)
مدل مرجع اتصال سیستم های باز (OSI) برای نحوه ارتباط برنامه ها از طریق یک شبکه
MPLS و GMPLS از LSP برای تعریف اتصال بین دستگاه ها استفاده می کنند. LSP از پیش تعیین شده است و می تواند به عنوان بخشی از پیکربندی یا از طریق یک پروتکل سیگنالینگ تنظیم شود.
از آنجایی که LSP ها از قبل پیکربندی شده اند، این امر باعث می شود که تصمیمات برای روترهای واسطه سریع و ساده باشد. این جنبه های سوئیچینگ (لایه 2) و مسیریابی (لایه 3) را ترکیب می کند، بنابراین گاهی اوقات به آنها پروتکل های لایه 2.5 می گویند.
